Blog #9: De mysterieuze buurman
Dag zomer, welkom herfst! Sommigen gruwelen, maar ik sta te jubelen. Lekker de wind door m'n haren tijdens het fietsen. De vrolijk gekleurde bladeren op de grond. Weer leuke kleding kopen voor het najaar. Nadat ik vorig weekend had gewinkeld op de Albert Cuypstraat en een taartje had gegeten met Klaartje, besloot ik kennis te maken met mijn nieuwe buren. Maar dat was een beetje vreemd...
Vorig weekend liep ik op de Albert Cuypstraat in Amsterdam. Ik was op zoek naar een leuke jas voor de herfst en wilde nog een paar leuke planten hebben. Om het wat gezelliger te maken in huis. Terwijl ik bij een kraampje stond te snuffelen, hoorde ik in de verte: "Joeeehoee, Alice!" Ik draaide me om en zag Klaartje enthousiast zwaaiend aan komen lopen. Ik moest lachen, want ze zag er een beetje verwaaid uit. "Mijn haar zit vast raar," zei Klaartje, "het begon te regenen toen ik hier naar toe fietste." "Het zit prachtig", zei ik en gaf haar drie zoenen. "Gefeliciteerd met je verjaardag!"
Taart van mijn tante
Ik nam Klaartje mee naar Taart van m'n tante, een erg leuk restaurant waar je overheerlijke taartjes kunt eten. Het zit vlakbij de Albert Cuypstraat, tegenover het Marie Heinekenplein. We namen plaats bij het raam. Terwijl ik een slok van mijn thee nam, vertelde Klaartje me hoe goed het getrouwde leven haar bevalt. Maar toen het over haar werk ging, keek ze minder vrolijk. "Ik heb een nieuwe collega van wie ik de kriebels krijg." Ze roerde even door haar cappuccino. "Hij komt uit Rotterdam, hij heeft zo'n typisch accent."
De vreemde collega
Ik keek haar niet begrijpend aan. "Wat is het probleem?" Even was Klaartje stil. "Ik kan het niet zo goed uitleggen. Ik vertrouw hem niet. Laatst kwam ik terug van het kopieerapparaat en zag ik hem in mijn bureaula snuffelen. Toen hij doorhad dat ik hem zag, deed hij snel de la dicht en zei hij dat hij opzoek was naar een liniaal. En laatst was ik opeens mijn telefoon kwijt. Kwam hij daar opeens mee naar me toe. Had hij gevonden bij het toilet, zei hij."
Ik vroeg waarom Klaartje dat raar vond. Dat was toch juist aardig van hem? Maar Klaartje schudde haar hoofd. "Ik was helemaal niet naar het toilet geweest. En opeens stond ook zijn nummer in mijn contactenlijst."
Na een gezellige middag taart eten met Klaartje, ging ik weer richting huis. Nadat ik mijn nieuwe planten een plek in huis had gegeven, ging ik nog even bij mijn nieuwe buren langs. Sinds een paar dagen woont een jong stel in het appartement onder mij. Met een mooie Alice Adventures orchidee belde ik aan. Ik moest me natuurlijk wel van mijn goede kant laten zien.
Sandra, de buurvrouw, nodigde me meteen uit voor een kop koffie. "Kom binnen, leuk je te ontmoeten!" Ik liep achter haar aan naar de woonkamer. Het viel me op dat het huis nog wat leeg was. Een orchidee kwam hier dus wel van pas. "Wat een mooie orchidee!" zei ze. "Dat brengt meteen wat vrolijkheid in huis." Ik vertelde haar trots dat mijn orchideeën regelmatig in Robs grote tuinverbouwing te zien zijn. "Leuk", zei Sandra. "Ik ga het programma eens kijken."
Mysterieus
"Waar komen jullie eigenlijk vandaan?" vroeg ik. Op dat moment kwam er een jonge man binnen. "Dit is Tom, mijn vriend", zei Sandra. Tom liep naar me toe en gaf me een hand. Zijn felblauwe ogen hadden iets mysterieus. "Leuk mekaar te ontmoeten, Alice", zei hij terwijl hij me strak aankeek. "Ik praat graag een andere keer met je verder. Ik mot nog effies wat regelen voor m'n werk."
Terwijl Tom wegliep naar een andere kamer, verontschuldigde Sandra zich. "Sorry dat hij zo ongezellig doet. Hij heeft het altijd druk met zijn werk. Hij doet iets in de ICT." Wat mij vooral verbaasde was dat hij mijn naam wist, zonder dat ik die aan hem had verteld. "We komen trouwens uit Rotterdam", zei Sandra.
